Gitmeye cesaretsiz, kalmaya yorgun....
Herkese merhaba!
Uzun bir süreden sonra tekrardan buradayım.Bir süredir her şeyden uzaklaşmıştım buna kitap okumakta dahil...
Bu kitap ise uzun bir süre elimde süründü gitti... Neden derseniz kitabın içeriğinin çoğu depresif ,umutsuz aşk, giden gelmeyen terk eden sevgiliyle vs alakalı olunca içimden pekte okumak gelmedi açıkçası...
Mutlu olduğum zaman okuduğumda içim sıkıldı bıraktım... Mutsuz olduğum zaman okuduğumda ise resmen psikolojik olarak beni çökeltti... Demem o ki bu kitap bana hitap etmedi..
Açıkçası çokta hoşuma gitmedi...Beğendiğim bazı cümleleri vardı ...Ama o kadar... Hem zaten her insan böyle içeriği olan bir kitapta mutlaka kendini anlatan bir cümleyi sahiplenir...
Kitabın arka kapak bilgisi:
Kıyısızlar, Kaybedenlerin ve
yalnızların kitabıdır. Ve her
kaybedenin mutlaka söylemek
istediği son bir sözü vardır.
İşte o sözler, "Katilime Mektuplar" olarak yer
alıyor kitapta... Hikâyeleri okurken, satırlar
arasında bir o yana, bir bu yana savrulacaksınız.
Katiline âşık olduğu için kaybetmeye mahkûm
olan insanların hüznüne, isyanına, içsel
sorgularına, çelişkilerine ve nasıl
tutunamadıklarına şahitlik edeceksiniz.
Son yıllarda kendine has bir okuyucu kitlesi
yaratıp, bu alanda bir fenomen haline gelen
Kahraman Tazeoğlu, KIYISIZLAR'la
okuyucusuna yeni bir "Yara" sunuyor ve şöyle
diyor: "Kimi yaralar kapanır 'İzi' kalır, kimi
yaralar kapanır 'Sızı' kalır."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder